به گزارش «مبلغ» – آیت الله شیخ مجتبی تهرانی در تبیین روایتی از امیرالمؤمنین(ع) می فرماید: «أَحَبُّ الْأَعْمَالِ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الْأَرْضِ الدُّعَاءُ»؛ امام علی(ع) فرمود: محبوب‏ترین کار نزد خدا، دعا کردن است. مثل اینکه اینجا کار تمام شد.
در گذشته بحثی در باب مقایسۀ ارزشی بین دعا و نماز داشته‏ام که نمی‏خواهم آن را تکرار کنم. ما در عبادات بالاتر از نماز نداریم. شکّی در این نیست. در بین اعمال عبادی، بهتر از نماز نداریم. امّا وقتی که برخی افراد از امامان ؟عهم؟ما سئوال می‏کند که اگر من دعا کنم ثواب بیشتری دارد یا نماز مستحبّی بخوانم؟ حضرات می‏فرمایند: برو دعا کن. حالا یک روایت بخوانم که قبلاً هم، آن را خوانده‏ام: «رُوِی أَنَّ رَسوُلَ‏الله(ص) قالَ الدُّعَاءُ مُخُّ الْعِبَادَهِ»؛ هر عبادتی انجام بدهیم، نوعی دعاست؛ حتّی نماز هم از اوّل تا آخر، دعا و سخن گفتن با رب است. حتّی سوره‏های انتخاب شده در نماز نیز غالباً دعاست.
در سورۀ حمد می‏ گوییم: «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ»؛ آیا این دعا نیست؟! صلوات‏هایی که می‏فرستیم، استغفارهایی که می‏کنیم، همه‏اش دعاست. بحث دعا این است که انسان از مطلق گرفتاری‏هایش، به خدا پناه می‏برد. چه گرفتاری‏های مادّی و چه گرفتاری‏های معنوی؛ هر چه می‏خواهد باشد.

منبع: خبرگزاری خبرآنلاین